Soru Sor
Sorunu sor hemen cevaplansın.
1980’lerden itibaren sosyologlar klasik kuramcıların çalışmalarını sentezleyerek sosyolojinin farklı alanlarını birleştirmek için bu çalışmaları kullanmanın önemini kavramaya başlamış, yeni işlevselcilik de bu çerçevede Parsons’un yapısal işlevselciliğine karşı artan ilgi sonucunda gelişmiştir.
Böylece işlevselcilik 1960’lardan sonra popülerliğini yitirmiş olsa da 1980’lerin ortasından itibaren bazı sosyologlar yapısal işlevselciliği güçlendirmeye ve canlandırmaya çalışmışlardır.
Yeni işlevselcilik, yapısal işlevselciliğin eleştirilen yönlerini eleştirel ve davranışsal yönleri daha güçlü olan diğer bazı teorilerle birleştirmeye çalışan, farklı bakış açılarının kavramsal açıdan güçlü yönlerini kullanarak denge ve değişme, bağlılık ve çatışma, yapı ve aracı (özne) gibi ayrılıkları daha dengeli bir şekilde ele almayı sağlayabilecek melez bir bakış açısı geliştirmeyi amaçlayan bir yaklaşımdır.
Yeni İşlevselciliğin, ilk önce Almanya’da Luhmann ve Habermas’ın çalışmalarıyla doğduğu, daha sonra ABD’de J. Alexander’ın çalışmalarıyla geliştiği kabul edilmektedir (Ritzer ve Smart, 2001:147-8). Çalışmaları önce Parsons’tan daha fazla etkilenirken zamanla Parsons’tan uzaklaşan Luhmann ve Frankfurt Okulu’nun en önemli isimlerinden olan ve zamanla Parsons’ın fikirlerine yaklaşan Habermas, 1971’de modern toplumda toplum mühendisliği ile ilgili bir işbirliği yapmış, daha sonra ise çalışmalarını ayrı ayrı sürdürmüşlerdir (Ritzer ve Smart, 2001:148).
Tarih: 2020-12-23 22:19:11 Kategori: Felsefe
Soru Tarat
Kitaptan sorunu tarat hemen cevaplansın.
Sorunu sor hemen cevaplansın.
Yeni-İnşacılık Nedir
Böylece işlevselcilik 1960’lardan sonra popülerliğini yitirmiş olsa da 1980’lerin ortasından itibaren bazı sosyologlar yapısal işlevselciliği güçlendirmeye ve canlandırmaya çalışmışlardır.
Yeni işlevselcilik, yapısal işlevselciliğin eleştirilen yönlerini eleştirel ve davranışsal yönleri daha güçlü olan diğer bazı teorilerle birleştirmeye çalışan, farklı bakış açılarının kavramsal açıdan güçlü yönlerini kullanarak denge ve değişme, bağlılık ve çatışma, yapı ve aracı (özne) gibi ayrılıkları daha dengeli bir şekilde ele almayı sağlayabilecek melez bir bakış açısı geliştirmeyi amaçlayan bir yaklaşımdır.
Yeni İşlevselciliğin, ilk önce Almanya’da Luhmann ve Habermas’ın çalışmalarıyla doğduğu, daha sonra ABD’de J. Alexander’ın çalışmalarıyla geliştiği kabul edilmektedir (Ritzer ve Smart, 2001:147-8). Çalışmaları önce Parsons’tan daha fazla etkilenirken zamanla Parsons’tan uzaklaşan Luhmann ve Frankfurt Okulu’nun en önemli isimlerinden olan ve zamanla Parsons’ın fikirlerine yaklaşan Habermas, 1971’de modern toplumda toplum mühendisliği ile ilgili bir işbirliği yapmış, daha sonra ise çalışmalarını ayrı ayrı sürdürmüşlerdir (Ritzer ve Smart, 2001:148).
Tarih: 2020-12-23 22:19:11 Kategori: Felsefe
Kitaptan sorunu tarat hemen cevaplansın.
Yorum Yapx